در پی تحولاتی که منجر به حمله به افغانستان شد، رژيم طالبان سقوط کرد و با همکاری جامعه جهانی، دولتی روی کار آمد که حمايت از آزادی بيان و رسانه‌­های آزاد، از اولويت­‌های آن به شمار می‌رفت.
از آن پس، به همراه ده‌­ها رسانه دولتی و آزاد، اينترنت نيز به افغانستان بازگشت و پنجره تازه­‌ای به سوی دنيای جديد، به روی مردم افغانستان گشود که تا چند ماه پيش، حتی از گرفتن عکس و نگهداری آن نيز محروم بودند.
اکنون و با گذشت نزديک به شش سال از ورود اينترنت به افغانستان، دولت اين کشور، کنترلی بر نحوه ارائه خدمات اينترنتی ندارد و کاربران افغان، در استفاده از هرگونه سايتی آزادند.
اين عدم کنترل، شايد پيش از اين که نشانه تعهد به آزادی رسانه­‌ها باشد، حاکی از نبود يک برنامه مدون و مشخص در زمينه کنترل ترافيک اينترنتی باشد.
اما هرچه هست، نبود فيلترينگ در افغانستان، پديده مثبتی است که به اعتقاد بسياری، می‌تواند با دادن حق انتخاب به کاربران، آنها را در تشخيص خوب و بد موجود در اين دنيای بيکران مجازی، آزاد بگذارد.

What does the author of the above text think about filtering in Afghanistan?